عمارت مشیرالدوله پیرنیا
مناسب برای
مدت زمان بازدید
0/5 تا 1 ساعت
بهترین فصل
استان تهران- تهران- خیابان منوچهری- بین خیابان لالهزار و فردوسی- خیابان پیرنیا
بازدید دارد - بازدید با هماهنگی مسئول امکانپذیر است
نام های دیگر مکان
- عمارت مشیرالدوله
- موسسه مطالعات تاریخ پزشکی، طب اسلامی و مکمل
موقعیت جغرافیایی عمارت مشیرالدوله پیرنیا
عمارت مشیرالدوله با شمارهی ثبتی 150 در تهران، خیابان منوچهری (بین خیابان لالهزار و فردوسی) در خیابان پیرنیا قرار دارد.
سیر تاریخی و فرهنگی عمارت مشیرالدوله پیرنیا
کلانشهر تهران به عنوان پایتخت معاصر کشور میزبان کاخها، عمارتها و ساختمانهای قدیمی متعددی است که هر یک بخشی از هویت تاریخی و فرهنگی ما را شکل دادهاند. یکی از این بناها عمارت مشیرالدوله پیرنیا است که خانه و محل زندگی حسن پیرنیا ملقب به مشیرالدوله از رجال سیاسی مشهور اواخر دورهی قاجار بوده است. این عمارت به خاطر جایگاه و مناصب سیاسی صاحب آن در دوران پس از مشروطیت شاهد حوادث مختلف تاریخی بوده و از اهمیت فراوان برخوردار است.
حسن پیرنیا؛ سیاستمدار، تاریخنگار و حقوقدان ایرانی در سال 1250 هجری خورشیدی به دنیا آمد. وی از مدرسه نظام و دانشکدهی حقوق مسکو فارغالتحصیل شد و به چندین زبان خارجی مسلط بود. از مهمترین مناصب و مسئولیتهای سیاسی حسن پیرنیا میتوان به وابستهی سیاسی سفارت ایران در سنپترزبورگ، ریاست ادارهی بایگانی وزارت امور خارجه، مترجم و منشی مخصوص صدراعظم امینالسلطان، چهار دوره مقام نخستوزیری و چندین دوره نمایندگی مجلس شورای ملی (دورههای دوم تا ششم)، وزیر امور خارجه، وزیر عدلیه، وزیر معارف، وزیر جنگ و عضویت در کمیسیونهای مختلف را نام برد که برای او لقب مشیرالدوله را به ارمغان آورد. تنظیم نظامنامهی حق ویزا و سایر تصدیقات مربوط به اتباع ایرانی، تاسیس مدرسهی وزارتخانه یا مدرسهی علوم سیاسی، عضویت در کمیسیون تنظیم نظامنامهی عدالتخانه، ترجمهی قوانین کشورهای دیگر جهت تهیهی نظامنامهی انتخابات و قانون اساسی، عضویت در شورای مملکتی یا دارالشورای کبرای دولتی با هدف اصلاح عدلیه و تنظیم امور قانونی آن، تدوین قانون مجازات عمومی، تاسیس مدرسهی نظامی احمدی و ارایهی لایحهی اصلاح قانون مطبوعات و تشکیل هیاتمنصفه را باید از جمله اقدامات و مناصب مشیرالدوله برشمرد. وی در 29 آبان 1314 خورشیدی در 63 سالگی پس از دو سال تحمل بیماری درگذشت و در امامزاده صالح تجریش به خاک سپرده شد. حسن پیرنیا ده سال آخر عمرش را به کارهای علمی و فرهنگی اشتغال داشت و آثار ارزشمندی از جمله کتاب سه جلدی تاریخ ایران باستان، داستانهای ایران قدیم و حقوق بینالملل از خود به یادگار گذاشت. وی به زبان فارسی بسیار اهمیت میداد.
حسن پیرنیا که سیاستمداری خوشنام بود و برای اصلاح امور مملکت تلاش بسیار کرد، پس از سالها زندگی در عمارت خود، درسال 1314 خورشیدی خانه و باغهایش را به همسرش؛ شکوه عظمی معروف به فاطمه خانم بخشید. خانم عظیمی نیز وصیت کرد پس از مرگش این بنا به بیمارستان یا زایشگاه تبدیل شود. فوت دخترش هما در 18 سالگی هنگام زایمان و علاقهی شدید او به فرزند آخرش احمد ابوالقاسم که پزشک بود از دلایل این وصیت ذکر شده که به آن عمل نشد.
یکی از فرزندان مشیرالدوله قسمتی از حیاط بنا را جدا و به عنوان مطب مورد استفاده قرار داد که بعدها توسط وراثش به فروش رسید و بنای اصلی وقف دولت شد. عمارت اصلی در سال 1350 خورشیدی خالی از سکنه شد و سپس در سال 1358 خورشیدی توسط مهدی و ولیالله پیرنیا به وزارت بهداشت و بیمارستان فرح پهلوی (شهید اکبرآبادی) واگذار اما اسناد آن به نام پژوهشگاه علوم انسانی ثبت گردید. عمارت مشیرالدوله در تاریخ 11 مرداد 1376 با شمارهی 1899 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. این بنا در اواسط دههی 80 خورشیدی توسط استاد علی احمد قنداقساز، مرمت و بازسازی شده و در حال حاضر به عنوان موسسهی مطالعات تاریخ پزشکی، طب اسلامی و مکمل در حال فعالیت است به همین دلیل بازدید از آن تنها در صورت اخذ مجوز از وزارت بهداشت یا دانشگاه علوم پزشکی امکانپذیر است.
در سال 1386 برای ساخت یک مجتمع تجاری در قسمت شمالی بیرون بنا به صورت غیر اصولی گودبرداری صورت گرفت که باعث شد قسمتهایی از دیوار و سقف عمارت ترک بردارد و درِ اصلی ورودی مسدود شود. در حال حاضر از طریق درِ جنوبی که حوضی سنگی در برابر آن قرار دارد تردد صورت میگیرد.
معماری عمارت مشیرالدوله پیرنیا
خانهی مشیرالدوله پیرنیا به صورت تلفیقی از معماری ایرانی و فرنگی در اواخر دورهی قاجار (سال 1285 خورشیدی) در دو طبقه و یک زیرزمین ساخته شده که اطراف آن را حیاط وسیعی در برگرفته بود. معماری بنا را به مارکوف گرجی نسبت میدهند. اما صحت آن مورد تردید است. مصالح به کار رفته در آن عمدتا آجر با ملات گل و آهک و گچ بوده و درها از چوب راش و سقفها از چوب درختان سوزنیبرگ ساخته شده بودند.
طبقهی اول عمارت را به خانواده و سایر ساکنین و طبقهی دوم را برای پذیرایی از مهمانان اختصاص داده بودند. در طبقهی دوم تالار بزرگی به مساحت 80 متر و به قرینه، فضای راه پله در بخش جنوبی قرار گرفته بود و در طرفین این تالار در شرق و غرب اتاقها قرار داشتند. طبقهی همکف و در شمال شرق آن، آشپزخانه و اقامتگاه خدمه بود. در ورودی اصلی ساختمان صحنی با مساحت حدود 100 مترمربع جهت خوشامدگویی به مهمانان در نظر گرفته شده بود. دفتر کار مشیرالدوله در سمت راست ساختمان و در طبقه اول قرار داشت. در اتاق کار بزرگ او قفسههاى کتابهاى مرجع را چیده بودند و میز کارش در انتهاى سمت شمالى اتاق بود. بالاى سر او عکس بزرگى از پدرش مرحوم میرزا نصرالله خان مشیرالدوله و در عکسی دیگر خود او به همراه نمایندگان ایران در صحن مجمع ملل متفق (ژنو) دیده میشد. روى میز کار او چند قاب عکس خانوادگى بهویژه عکس پسر ارشدش داوود خودنمایى میکرد.
سفرهخانه، چایخانه (شربتخانه)، کتابخانه، اتاق نشیمن داوود پیرنیا، چند اتاق استراحت و انبار بزرگ وسایل خانه در زیرزمین قرار داشت که تقریبا یک متر و بیست سانتیمتر بالاتر از سطح زمین بود و برای فصول گرم سال استفاده میشد. تنها قسمتی از چایخانه با کاشیهای بزرگ خشتی منقوش به شخصیتهای تاریخی و اساطیری پوشانده شده بود. در آن زمان خانه بالابری داشت که از طریق آن خدمه میتوانستند خوراک و نوشیدنی را از آشپزخانه به طبقات مختلف برسانند.
سقف طبقهی دوم عمارت به جهت وسعت فضا و وجود پلکان از خرپای چوبی استفاده شده که در نوع خود از اولین نمونههای ایجاد پوشش برای دهانههای باز در ایران با استفاده از مصالح سبک هستند. در هر یک از اتاقها و تالارهای خانه شومینههای همراه با گچبری و تزئینات فرنگی زیبا در نظر گرفته شده که هر یک شکل و نمای خاص خود را داشت.
پیشنهاد برای دیدن عمارت مشیرالدوله پیرنیا
این عمارت از نظر تاریخی و معماری دارای اهمیت بسیار است و در زمان مشیرالدوله محل رفت و آمد رجال سیاسی وقت بوده. او متن فرمان مشروطیت و بسیاری از تالیفات خود را در همین عمارت به نگارش درآورده است. در بخش چایخانهی این مجموعه از خوانندگان برنامهی گلها تست صدا گرفته میشد و قسمتهایی از سریال داییجان ناپلئون ناصر تقوایی، قسمتهایی از سریال هزاردستان مرحوم علی حاتمی و فیلم کاسههای سفالی کمال تبریزی و چندین اثر دیگر نیز در این عمارت فیلم برداری شده است.
در اطراف عمارت مشیرالدوله مکانهای دیدنی بسیاری همچون کلیسا و مدرسه ژاندارک، موزهی جواهرات ملی، عمارت کوشک و... قرار دارد. همچنین در نزدیکی این عمارت مکانهای تفریحی از جمله اتاق فرار طهران، مرکز بازیهای پردیس و تالار فرهنگ وجود دارد.
عمارت مشیرالدوله پیرنیا
عمارت مشیرالدوله پیرنیا خانه و محل زندگی حسن پیرنیا ملقب به مشیرالدوله از رجال سیاسی مشهور اواخر دورهی قاجار بوده است. این عمارت به خاطر جایگاه و مناصب سیاسی صاحب آن در دوران پس از مشروطیت شاهد حوادث مختلف تاریخی بوده و از اهمیت فراوان برخوردار است. استان تهران- تهران- خیابان منوچهری- بین خیابان لالهزار و فردوسی- خیابان پیرنیا +98 استان تهران- تهران- خیابان منوچهری- بین خیابان لالهزار و فردوسی- خیابان پیرنیا استان تهران- تهران- خیابان منوچهری- بین خیابان لالهزار و فردوسی- خیابان پیرنیا IR unknownکلمات کلیدی: عمارت مشیرالدوله پیرنیا، عمارت مشیرالدوله پیرنیا تهران، عمارت مشیرالدوله، عمارت مشیرالدوله تهران، خانه مشیرالدوله پیرنیا، خانه مشیرالدوله پیرنیا تهران،
مکانهای نزدیک
فرهنگ غذایی ایران در ماه رمضان (قسمت 5)
فرهنگ غذایی اصفهان، مرکزی، تهران، البرز، قزوین و چهارمحال و بختیاری3020
0
دیدگاهها
هنوز دیدگاهی برای این محتوا درج نشده است. با درج دیدگاه خود، اولین نفر باشید!
تمام حقوق مادی و معنوی این وب سایت برای یلدامدتور محفوظ است.
هر گونه استفاده از محتوای یلدامدتور بدون کسب اجازه از آن قابل پیگرد قانونی خواهد بود.