موقعیت جغرافیایی دشت سهرین

دشت آهو خیز سهرین قسمتی از منطقه حفاظت شده سرخ آباد است که یکی از مناطق با ارزش ایران به شمار می آید. عرض متوسط این دشت 10 تا 12 کیلومتر و متوسط ارتفاع آن 1650 متر و شیب متوسط دشت سهرین دو تا سه درصد به سمت جنوب غربی است و وسعتی بیش از 30000 هكتار دارد. این دشت جزو یکی از دشت های مهم استان زنجان است که در جذب و جلب گردشگران داخلی و خارجی تاثیر به سزایی دارد.

منطقه دشت سهرین در فاصله 15 كیلومتری شمال غرب زنجان قرار دارد که تنها پناهگاه آهوان شمال غرب كشور است. در این دشت می توان رفتار و نحوه زندگی آهوان را به سادگی مشاهده كرد. حضور این آهوان در زیستگاه طبیعی دشت سهرین، آن را به یک منطقه پر اهمیت طبیعی در شمال غرب کشورمان مبدل کرده است. این زیستگاه طبیعی و اکوسیستم دشتی در گذشته از نظر اکولوژیکی به عنوان یک زیستگاه تابستانی و مهاجرتی برای آهوان محسوب می شد و این حیوانات به طور پراکنده از خرداد ماه تا آذر ماه هر سال در این منطقه دیده می شدند اما با توسعه راه ها، خطوط انتقال برق و گاز و توسعه شهرها و مراکز مسکونی، روند گذر آهوان مختل شد و اثرات آن نمایان و لزوم حفاظت این منطقه اجتناب ناپذیر شد. در نهایت در بهمن 1357 با مصوبه شورای عالی حفاظت محیط زیست در قالب بخشی از منطقه حفاظت شده سرخ آباد تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست قرار گرفت. آهوهایی که به دشت سهرین می‌آیند، آخرین بازماندگان آهوی ایرانی از نوع Gazelle Subgutturosa در شمال غرب کشورمان هستند.

در این منطقه علاوه بر محوطه طبیعی و منطقه آبگرم سهرین، آثار تاریخی متعددی نیز وجود دارد كه از آن جمله می توان به ارگ تاریخی سهرین و حمام قدیم دشت سهرین اشاره كرد. اقلیم منطقه دشت سهرین از نوع خشک و سرد است. حداكثر دمای مطلق هوا 38 درجه سانتی گراد و حداقل دمای آن 29 درجه سانتی گراد و دمای متوسط این منطقه 10 درجه سانتی گراد است. متوسط رطوبت نسبی این منطقه سالانه 71 درصد است. 

آهو به عنوان شاخص ترین حیوان این منطقه از اهمیت ویژه ای برخودار است اما پستانداران دیگری نظیر گرگ، شغال، روباه معمولی، رودک، تشی، خرگوش، گراز و پرندگانی چون با قرقره شکم سیاه، کبوتر چاهی، کبک معمولی، سارگپه، عقاب طلایی، دلیجه، انواع چکاوک، زنبور خوار، جغد، سار صورتی و طرلان نیز در این زیستگاه زندگی می کنند. همچنین مهمترین گونه‌های گیاهی منطقه را پیچک، تاتوره، گون، خارشتر، ریش‌بز، گز، درمنه‌دشتی، بومادران، بابونه، كاكوتی، درمنه، كلاه میرحسن، یولاف، ختمی، زرشک، ارغوان، داغداغان، شیرین‌بیان، گلپر و بید تشكیل می‌دهند. در ارتفاعات این دشت نیز قارچ های خوراكی (دنبلان)، ریواس، كنگر، كاكوتی، آویشن و برخی دیگر از گیاهان كه مصارف خوراكی و دارویی دارند، می روید كه همه ساله تعدادی از ساكنین اطراف را برای جمع آوری این گیاهان به خود جذب می‌كند.

ارزش های خاص دشت سهرین

دشت سهرین زنجان تنها مامن آهوان شمال غرب كشور است. این آهوان آخرین بازماندگان آهوی ایرانی از نوع Gazelle Subgutturosa در شمال غرب کشورمان هستند. در این منطقه علاوه بر محوطه طبیعی و منطقه آبگرم سهرین، آثار تاریخی متعددی نیز وجود دارد كه از جمله آن می توان به ارگ تاریخی سهرین و حمام قدیم دشت سهرین اشاره كرد. علاوه بر آهوان ایرانی در این منطقه گونه های متنوع پستانداران و پرندگان و گیاهان نیز وجود دارند.

پیشنهاد برای دیدن دشت سهرین

دشت زیبای سهرین در استان زنجان یک منطقه بسیار مهم زیست محیطی در ایران است که می‌تواند در بخش اکوتوریسم گردشگران داخلی و خارجی زیادی را به خود جذب نماید. این دشت زیستگاه گونه های جانوری ارزشمندی است که شاخص ترین آن‌ها آهوان زیبای ایرانی هستند. که به تعداد زیادی در این منطقه یافت می شوند. دشت سهرین در شمال غرب کشور تنها مکانی است که آهوان ایرانی را می توان با چشم غیر مسلح از نزدیک دید و اعمال و نحوه زندگی آن ها را مشاهده کرد.