موقعیت جغرافیایی کنیسه عمو شعیا

کنیسه‌ی عمو شعیا از قدیمی‌ترین کنیسه‌های شهر اصفهان است که در محله‌ی جویباره (جوباره) قرار دارد.

سیر تاریخی و فرهنگی کنیسه عمو شعیا

محله‌ی قدیمی جویباره، اصلی‌ترین هسته‌ی اولیه‌ی شهر اصفهان است که قدمت آن به دوره‌ی حکومت هخامنشی و مهاجرت یهودیان بابل به دستور کوروش کبیر بر می‌گردد. در واقع پس از آن‌که کوروش، به بابل حمله کرد و بابلی‌ها را شکست داد، قوم بنی‌اسرائیل را از اسارت آزاد کرد و به آنان اختیار داد که می‌توانند در ایران ساکن شوند یا به بیت‌المقدس بازگردند. به همین سبب اولین مهاجرت یهودیان به ایران در زمان کوروش کبیر صورت گرفت. یهودیان واقع در اصفهان نیز برای نیایش و عبادتگاه، شروع به ساخت بناهایی کردند که به آن کنیسه می‌گویند. گفته می‌شود که بیش‌ترین کنیسه در محله‌ی جویباره وجود دارد. طبق نوشته‌ی دکتر هنرفر، یهودیان (در سال 1350 خورشیدی) اصفهان 20 کنیسه داشته که شانزده کنیسه در محله‌ی جویباره، دو کنیسه‌ی آن در محله‌ی دردشت، یک کنیسه در محله‌ی گلبهار و یک کنیسه در فلکه‌ی شاه عباس (فلسطین امروزی) قرار داشت. در سال 1376 محقق یهودی دیگری تعداد کنیسه‌های موجود در اصفهان را 12 عدد گزارش کرده است.

در برخی منابع ذکر شده که قدیمی‌ترین کنیسه مربوط به کنیسه‌ی عمو شعیا واقع در محله‌ی جویباره است و در جایی به کنیسه‌ی گلبهار نسبت می‌دهند که تاریخ ساخت آن به سال 141 هجری خورشیدی بازمی‌گردد. در حال حاضر، کنیسه‌های یهودیان اصفهان عبارتند از کنیسه‌ی ملایعقوب، کنیسه‌ی ملانیسان، کنیسه‌ی ملاربیع، کنیسه‌ی بزرگ، کنیسه‌ی کوچک، کنیسه‌ی کلی، کنیسه‌ی گلبهار، کنیسه‌ی اتحاد، کنیسه‌ی جماعتی، کنیسه‌ی دکتر داوود، کنیسه‌ی مدرسه، کنیسه‌ی شه‌گلی، کنیسه‌ی ملا الیاهو، کنیسه‌ی شموئیل، کنیسه‌ی شکری، کنیسه‌ی خورشیدی، کنیسه‌ی موشه، کنیسه‌ی یوسوف شموئیل شمعون و کنیسه‌ی سنگ بست که تاکنون هفت کنیسه در اصفهان در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

قابل ذکر است که محله‌ی جویباره تا قرن پنجم هجری به دالیهود معروف بود، اما بعدها تغییر نام داده شد و به جهانباره یا جویباره (جوباره) معروف شد. ممکن است دلیل تغییر نام آن مربوط به جاری شدن جویی در آن‌جا بوده باشد. در این محله نیز مسجد، کنیسه‌ی یهودیان و کلیسای مسیحیان وجود دارد که خود نیز نشان‌دهنده‌ی زندگی مسالمت‌آمیز کلیه‌ی ادیان در کنار یکدیگر است.

معماری کنیسه عمو شعیا

بنای عبادتگاه یهودیان بر خلاف کلیسا از تزئینات خاصی برخوردار نیست. یکی از مهم‌ترین دلایل این موضوع ممنوعیت استفاده از تصویر انسان در داخل کنیسه است. این بنا از بخش‌های اصلی تشکل شده که عبارتند از:

• صحن اصلی: صحن اصلی محل حضور نمازگزاران است. نمازگزاران در صحن اصلی بر روی صندلی یا بر روی زمین می‌نشینند.
• جایگاه بانوان: معمولا در عبادتگاه یهودیان جایگاهی به صورت بالکن در طبقه‌ی دوم برای بانوان احداث می‌شود. اگر چنین جایگاهی وجود نداشته باشد بانوان در همان صحن اصلی و پشت یک پاراوان به عبادت می‌پردازند.
• هخال: هخال یا گنجه به محل نگهداری اسفار تورات یا همان طومارهای تورات گفته می‌شود. این جایگاه مهم‌ترین بخش یک کنیسه است.
• دوخان: سکوی جلوی هخال است. این سکو جایگاهی برای برگزاری برخی مراسم خاص توسط کاهنان است.
• تریبون: یا پیشخوان به جایگاه حضور پیش‌نماز در برابر نمازگزاران گفته می‌شود.

معماری کنیسه‌‌های ایران کاملا سازگار با معماری بومی هر منطقه اجرا شده است. به گونه‌ای که کنیسه‌های ایران تافته‌ی جدا بافته‌ای از بناهای مجاور خود نیستند. درونگرایی و مرکزگرایی دو ویژگی مشترک در میان این بناهای مذهبی است. اما مهم‌ترین اصل در معماری کنیسه، ساخت آن در را راستای شرقی-غربی است. معمولا ورودی ساختمان کنیسه‌ها در ضلع شرقی قرار دارد تا افراد درست رو به جایگاه هخال (جایگاه تورات) وارد شوند و این جایگاه خود نیز به سبب قرارگیری به سمت بیت‌المقدس در ضلع غربی قرار می‌گیرد. در بیش‌تر معماری کنیسه‌ها، پس از ورودی به یک راه‌روی طولانی و تاریک خواهید رسید که در نهایت به صحن اصلی و نورانی منتهی می‌شود. البته در برخی موارد پس از ورودی، یک هشتی قرار دارد یا پس از راه‌روی ورودی یک حیاط احداث شده است.

در کنیسه‌ها عموما تنها هخال و تریبون از بهترین چوب و با تزئینات فراوان ساخته می‌شود. پرکارترین بخش این عبادتگاه، هخال یا همان جایگاه تورات است که به صورت طاقچه‌ای در ضلع غربی ساخته شده است. پس از جایگاه تورات جایگاه پیش‌نماز مورد توجه قرار دارد. به همین دلیل معمولا این جایگاه بر روی سکویی مرتفع قرار گرفته و از تزئینات زیبایی برخوردار است. منورا یا همان شمعدان هفت شاخه، ستاره‌ی داوود و ده فرمان موسی تنها نمادهای مشترک موجود در کنیسه‌های یهودیان است.

جالب است بدانید که در چند کنیسه فضایی به نام میقوه (میغوه) وجود دارد که کاربرد آن جهت انجام غسل و مناسک دینی بوده و به منظور دسترسی به آب، در پایین‌تر از سطح زمین ساخته شده‌اند. گفته می‌شود که حتی در برخی از خانه‌های محله‌ی جویباره میقوه وجود داشت.

پیشنهاد برای دیدن کنیسه عمو شعیا

محله‌ی جویباره به دلیل قدمتی که دارد دارای آثار و بناهای تاریخی بسیار زیادی است که با اختصاص دادن زمان کافی می‌توانید به بازدید از همه‌ی آن‌ها بپردازید.

کنیسه عمو شعیا کنیسه عمو شعیا 2022-12-11 14:22:53+3:30 2024-06-08 21:41:21+3:30 محله‌ی قدیمی جویباره، اصلی‌ترین هسته‌ی اولیه‌ی شهر اصفهان است که قدمت آن به دوره‌ی حکومت هخامنشی و مهاجرت یهودیان بابل به دستور کوروش کبیر بر می‌گردد. مهری زاغی Author info@yaldamedtour.com /fa/user-profile/10398 YaldaMedTour Barajin Salamat Road +98 Qazvin Qazvin, Qazvin Province, Iran. , info@yaldamedtour.com کنیسه عمو شعیا کنیسه عمو شعیا محله‌ی قدیمی جویباره، اصلی‌ترین هسته‌ی اولیه‌ی شهر اصفهان است که قدمت آن به دوره‌ی حکومت هخامنشی و مهاجرت یهودیان بابل به دستور کوروش کبیر بر می‌گردد. استان اصفهان- اصفهان- محله جویباره (جوباره) +98 استان اصفهان- اصفهان- محله جویباره (جوباره) استان اصفهان- اصفهان- محله جویباره (جوباره) IR نمایش و مسیریابی در نقشه گوگل کنیسه عمو شعیا کنیسه عمو شعیا محله‌ی قدیمی جویباره، اصلی‌ترین هسته‌ی اولیه‌ی شهر اصفهان است که قدمت آن به دوره‌ی حکومت هخامنشی و مهاجرت یهودیان بابل به دستور کوروش کبیر بر می‌گردد. استان اصفهان- اصفهان- محله جویباره (جوباره) +98 استان اصفهان- اصفهان- محله جویباره (جوباره) استان اصفهان- اصفهان- محله جویباره (جوباره) IR نمایش و مسیریابی در نقشه گوگل Adults Persian English.

کنیسه عمو شعیا

محله‌ی قدیمی جویباره، اصلی‌ترین هسته‌ی اولیه‌ی شهر اصفهان است که قدمت آن به دوره‌ی حکومت هخامنشی و مهاجرت یهودیان بابل به دستور کوروش کبیر بر می‌گردد. استان اصفهان- اصفهان- محله جویباره (جوباره) +98 استان اصفهان- اصفهان- محله جویباره (جوباره) استان اصفهان- اصفهان- محله جویباره (جوباره) IR unknown

مکان‌های نزدیک

نمایش و مسیریابی در نقشه گوگل

مکان     کارگاه صنایع دستی     غذا و خوردنی     محتوای فعلی     خدمات شهری     شما اینجا هستید     محل اقامت در خدمات سلامت و زیبایی     محل مرکز سلامت و زیبایی در خدمات سلامت و زیبایی     مرکز سلامت و زیبایی