امامزاده عبدالله و عبیدالله (ع)
موقعیت جغرافیایی امامزاده عبدالله و عبیدالله (ع)
امامزاده عبدالله و عبیدالله (ع) در استان تهران، شهرستان دماوند و در محلهای به نام درویش قرار دارد. این امامزاده از غرب به میدان وسیعی میرسد و قطعا امامزاده در تعاملات اجتماعی موجود در میدان بیتاثیر نیست.
سیر تاریخی و فرهنگی امامزاده عبدالله و عبیدالله (ع)
امامزاده عبدالله و عبيدالله (ع) محل دفن دو تن از فرزندان امام موسی کاظم (ع) است و درون آرامگاه، دو قبر چسبیده به هم وجود دارد كه هر یک دارای معجر جداگانه است و یكی از آنها به عبدالله و دیگری به عبیدالله تعلق دارد.
این بنا در سال 1351 با شمارهی ثبت 922 در آثار ملی ایران به ثبت رسید و به علت ارزش و قدمت تاریخیاش، بارها توسط میراث فرهنگی استان تهران بهطور كامل یا جزیی مرمت و نقاشیهای داخلی گنبد آن نیز احیا شده است. با این وجود، در اثر عدم رسیدگی این امامزاده مقداری کج شده است و برای ساختمانهای مجاور خود ایجاد خطر کرده است.
معماری امامزاده عبدالله و عبیدالله (ع)
بنای برج آرامگاه که در بافت قدیمی شهر دماوند قرار دارد، در دورهی ایلخانی ساخته شده و بخشی از یک مجموعهی تاریخی-مذهبی بوده که متاسفانه با دخل و تصرفات شهرداری در سالیان اخیر، تغییرات زیادی در ساختار و اجزای تشکیلدهندهی آن به وجود آمده است.
مسجد واقع در ضلع شمال امامزاده متعلق به دورهی قاجاریه است و از مساجد ستوندار محسوب میشود که بنای اصلی آن به دورهی صفویه تعلق دارد. به نظر میآید كه پیش از احداث مسجد، نمازخانهای در این محل وجود داشته كه به صورت تالار ستوندار با یک ردیف سهتایی ستون چوبی بود و هماكنون یكی از سر ستونهای منبتكاری همراه با كتیبهی قدیمی متعلق به دورهی صفویه، از مسجد باقی مانده است كه در ساختمان جدید مسجد مورد استفاده قرار گرفته است. بر اساس كتيبهی سردر مسجد، در سال 1336 مسجد فعلی روی پايههای مسجد قديمی ساخته شد. اين مسجد از لحاظ هنر معماری ارزش چندانی ندارد.
در ضلع جنوبی و در فاصلهی 10 متری امامزاده، بنای تکیهی تازهساز قرار دارد و در اطراف مجموعه، محوطهای دیده میشود که در گذشته گورستان بوده است. این تکیه با تخریب تكیهی قدیمی برپا شد و عمدهی شهرت تكیهی محلهی درویش به علم فلزی داخل آن مربوط میشود كه منسوب به حضرت ابوالفضل (ع) است و احترام زیادی بین مردم منطقه و مناطق اطرافش دارد.
بنای تاریخی امامزاده عبدالله و عبیدالله (ع)، یک برج آرامگاهی تک برج است که در ادامهی سنت معماری مقابر برجیشکل دوران اسلامی و در سیری تکاملی آن در قرن هشتم هجری قمری احداث شد. نمای بیرونی سازه به صورت پرهدار است كه گنبدی دوپوش روی آن قرار میگیرد.
مصالح به کار رفته در بنا شامل سنگ، آجر، گچ، چوب و کاشی میشود و تزیینات آن از گچبری و كاشیكاری در نمای داخلی و خارجی تشکیل شده است. این بنای تاریخی از نوع برجهای ترکدار به حساب میآید که از 33 ترک، گنبد رک و كاشیکاری فیروزهای تشکیل میشود.
طرح بنا از داخل بهصورت هشتوجهی است که روی هر یک از اضلاع هشتگانهی آن طاقنمایی به عمق 25 سانتیمتر درون قابی مستطیلی قرار دارد. این طاقنماها از کف بنا آغاز و تا زیر گنبد ادامه مییابند و فاقد هر نوع تزیینی هستند. در قسمت بالای طاقنماها، یک جفت قاب مستطیلی کمعرض و مقعر، هشتوجه بدنه اصلی برج را پوشش میدهد و به عنوان پایهای برای گنبد محسوب میشود. از دیگر عناصر معماری داخل بنا میتوان به هشت نورگیر کوچک به تعداد اضلاع بنا اشاره کرد که در پایهی گنبد قرار دارند.
در قسمت مرکزی پوستهی داخلی گنبد، تزیینات گچبری با تکنیک برجسته دیده میشود که شامل یک شمسه و یک گل ششپر است. تمام این تزیینات به رنگهای قرمز و فیروزهای هستند. در خارج شمسه و در امتداد هر یک از شعاعهای آن یک نقش گیاهی برجستهی گچی در درون یک لوزی به چشم میخورد که زمینهی آن با رنگ قرمز رنگآمیزی شده است.
معجر قبری كه در جبههی جنوبی آرامگاه قرار دارد، منبتكاری شده و از یادگاریهای نفیس دورهی صفویه است. مدخل آرامگاه در جبههی شمالی قرار دارد و در اثر الحاق بنای مسجد كنار امامزاده، راهرویی بهصورت كفشكن بین مسجد و برج مقبره ایجاد شده است. بر بالای در چوبی ورودی بنا عبارت «هذا خیراتها عز جواد غیاث الدین خیام بن یوسف خیام» به چشم میخورد.
پیشنهاد برای دیدن امامزاده عبدالله و عبیدالله (ع)
وقتی سخن از شهرستان دماوند به میان میآید، احتمالا اولین چیزی که در ذهنمان نقش میبندد قله دماوند و منظرهی کارت پستالیاش است. اما شهرستان دماوند علاوه بر اینها دارای آثار و بناهای تاریخی ارزشمندی همچون مسجد جامع دماوند، امامزاده عبدالله و عبیدالله (ع)، برج شیخ شبلی و... میباشد. هر زمان که برای بازدید از امامزاده عبدالله و عبیدالله (ع) به این شهرستان سفر کردید از رودخانهی نزدیک به این امامزاده که رودخانهی دماوند میخوانندش غافل نشوید.
امامزاده عبدالله و عبیدالله (ع)
امامزاده عبدالله و عبيدالله (ع) محل دفن دو تن از فرزندان امام موسی کاظم (ع) است و درون آرامگاه، دو قبر چسبیده به هم وجود دارد كه هر یک دارای معجر جداگانه است و یكی از آنها به عبدالله و دیگری به عبیدالله تعلق دارد. استان تهران- دماوند- بلوار شهرداری- کوچه برادران شهید صدیقی +98 استان تهران- دماوند- بلوار شهرداری- کوچه برادران شهید صدیقی استان تهران- دماوند- بلوار شهرداری- کوچه برادران شهید صدیقی IR unknownکلمات کلیدی: امامزاده عبيدالله دماوند، امامزاده عبيدالله، امامزاده عبدالله دماوند، امامزاده عبدالله، امامزاده عبدالله و عبيدالله دماوند، امامزاده عبدالله و عبيدالله،
مکانهای نزدیک
فرهنگ غذایی ایران در ماه رمضان (قسمت 5)
فرهنگ غذایی اصفهان، مرکزی، تهران، البرز، قزوین و چهارمحال و بختیاری2928
0
دیدگاهها
هنوز دیدگاهی برای این محتوا درج نشده است. با درج دیدگاه خود، اولین نفر باشید!
تمام حقوق مادی و معنوی این وب سایت برای یلدامدتور محفوظ است.
هر گونه استفاده از محتوای یلدامدتور بدون کسب اجازه از آن قابل پیگرد قانونی خواهد بود.