ققنوس؛ پرنده مقدس و نماد جاودانگی

comment-add افزودن دیدگاه img 3 دقیقه ymt علاقه‌مندی‌ها ymt افزودن اصلاحیه ymt نویسنده: امین حسنی ymt 1
ققنوس؛ پرنده مقدس و نماد جاودانگی - تصویر از iranian_myths

ققنوس پرنده‌ای افسانه‌ای است که در اساطیر ایران، یونان، مصر و چین از آن یاد شده است. در اساطیر ایرانی، نام او «ققنوس» یا «ققنُس» است که از کلمه‌ی یونانی «کوکنوس» گرفته شده و به معنی قو است. این پرنده، موجودی نادر و یکتا توصیف می‌شود که جفت ندارد و تنها زندگی می‌کند.

بر اساس باورهای کهن، ققنوس هر هزار سال یک‌بار بر توده‌ای از هیزم می‌نشیند و آواز می‌خواند. از شور و هیجان آواز خود آتش برمی‌افروزد و با سوختن در آتش، تخم تازه‌ای از خود بر جای می‌گذارد که فورا می‌سوزد و از خاکستر آن، ققنوسی دیگر متولد می‌شود. این چرخه، نماد تولد دوباره و جاودانگی ققنوس در فرهنگ‌های مختلف است.

در برخی فرهنگ‌ها، ویژگی‌های دیگری نیز به ققنوس نسبت داده شده است. برای مثال گفته شده که اشک او قادر به درمان زخم‌هاست و آوازش بسیار دلنشین است؛ برخی روایت‌ها حتی موسیقی را الهام گرفته از صدای ققنوس دانسته‌اند.

در ادبیات ایرانی، ققنوس نماد زندگی، مرگ و تولد دوباره است. منقار او بلند و زیبا تصور شده و دارای حفره‌هایی است که هر کدام صدایی خاص تولید می‌کنند و رازهای پنهانی را آشکار می‌سازند. این تصویر ققنوس را به پرنده‌ای خلاق، اسرارآمیز و غیرقابل پیش‌بینی تبدیل کرده است.

ققنوس از ایران باستان به فرهنگ اروپا راه یافته و با نام Phoenix شناخته می‌شود. روایت تولد دوباره‌ی او در ادبیات هندواروپایی و اروپایی نیز همانند ادبیات ایران، بر سوختن در رنج و تولدی دوباره از خاکستر خود تاکید دارد و او را سمبل جاودانگی و زندگی دوباره معرفی می‌کند.

کلمات کلیدی: باورهای عامیانه، موجودات افسانه ای ایران،

img

دیدگاه‌ها

هنوز دیدگاهی برای این محتوا درج نشده است. با درج دیدگاه خود، اولین نفر باشید!

comment-add افزودن دیدگاه