موقعیت جغرافیایی منطقه حفاظت شده باشگل

منطقه حفاظت شده‌ی باشگل در هشت کیلومتری شمال غرب شهرستان تاکستان، در محدوده دهستان قاقازان قرار دارد. منطقه حفاظت شده باشگل با مساحتی در حدود 26 هزار هکتار بخشی از حوزه‌ی استحفاظی شهرستان تاکستان است که نام آن از روستای متروکه‌ی باشگل که در مرکز منطقه قرارداد، گرفته شده است.

در باشگل 13 کوه وجود دارد که بخشی از رشته کوه‌های البرز هستند. کوه بانچال با ارتفاع  2128 متر، مرتفع‌ترین کوه منطقه محسوب می‌شود. هم چنین دره‌های قلعه‌ی سرهنگ (قره داش)، شنین و برخه از کوه بانچال واقع در بخش شمالی این منطقه منشعب شده است و در تمام آن ها چشمه‌های دایمی جریان دارد.

این منطقه با توجه به موقعیت خاص جغرافیایی دارای زیستگاه متفاوتی است. قسمت‌های جنوبی آن زیستگاه آهو و بقیه‌ی نقاط این تپه‌ماهور زیستگاه قوچ و میش است. به دلیل خالی از سکنه بودن تعداد زیادی از روستاهای این منطقه، این ناحیه برای زیست حیات وحش بسیار مناسب بوده و علاوه بر آهو، قوچ و میش جانوران دیگری چون گرگ، روباه معمولی، شغال، گراز و خرگوش دشتی نیز در آن زندگی می‌کنند.

دو بنای تاریخی و فرهنگی امامزاده هفت صندق و قز قلعه در این منطقه قرار دارند.

سیر تاریخی و فرهنگی منطقه حفاظت شده باشگل

منطقه‌ی باشگل در تاریخ 1 مرداد 1368 هنگامی که جمعیت گوسفند قوچ و میش آن به شدت کاهش یافته و حدود 20 راس گزارش شده بود، توسط سازمان حفاظت محیط زیست به عنوان منطقه‌ی شکار و تیر اندازی ممنوع معرفی گردید. با افزایش امنیت و جمعیت گونه‌ها، به منظور ارتقای سطح امنیت زیستگاهی و حفاظت از تنوع زیستی منطقه، طی مصوبه‌ی شماره‌ی 151 شورای عالی محیط زیست (کمیسیون زیربنایی دولت) مورخ 27 بهمن 1375 این منطقه با مساحت 25344 هکتار به عنوان منطقه‌ی حفاظت شده‌ی باشگل به مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست پیوسته است.