انبه یا ازگیل؟ بالاخره نام این میوه چیست؟
اواخر بهار در شمال کشور، درختی میوه میدهد که باعث اختلافاتی در میان مردم شده است! امروز میخواهیم با هم این اختلاف نظر را بررسی و یک بار برای همیشه به آن پایان دهیم. پس با یلدامدتور بمانید.
حتما شما هم عکس بالا را میشناسید. این میوهی زرد خوشمزه و شیرین، چند سالی است که به لطف پیشرفت تکنولوژی و صنعت حملونقل، در بازارهای ترهبار تقریبا تمام ایران یافت میشود و همه میتوانند طعم خوش آن را بچشند و از خوردن آن لذت ببرند. اما تا قبل از آن، این میوهی خوشمزه، در انحصار استانهای شمالی و شاید برخی از نقاط جنوب ایران بود و شاید سایر افراد در دست مسافران شمال، میتوانستند این میوه را ببینند و اگر شانس با آنها یار بود، چند دانهای هم نصیبشان میشد تا طعمش را بچشند.
دلیل اینکه این میوه در گذشته کمتر به سایر نقاط ایران میرسید این است که پس از چیدهشدن، به سرعت روند فاسد شدن را طی میکند و خراب میشود و در گذشته، انبار کردن و انتقال آن به نقاط دور بسیار سخت بود. حتی امروز هم با کامیونهای یخچالدار این میوه به سختی به بازارهای دیگر میرسد.
کالِ این میوه به شدت ترش است! اما رسیدهی آن طعمی بسیار شیرین دارد. بافت میوه، گوشتی و نرم است و هستههای درشت و سفتی هم دارد که خوردنی نیست. برگهای درخت آن نیز بسیار محکم و بزرگ هستند و به دلیل شکل ظاهری خاص، در میان تمام درختان، به راحتی قابل شناسایی است.
در شمال ایران به زبان محلی، به این میوه «اَنبوه» میگویند که به دلیل آهسته تلفظ شدن «ه» آخر آن، گاهی «اَنبو» هم تلفظ میشود. بسته به منطقههای مختلف و گویشهای متفاوتی که در شمال ایران وجود دارد، گاهی نیز «آنبوه»، «آنبو»، «هَنبوه» و «هَنبو» هم تلفظ میشود.
زمانی که این میوه به دست مردم سایر مناطق ایران رسید و نامش را شنیدند، به دلیل تشابه تلفظ آن با کلمهی «انبه» فکر کردند که اسم این میوه نیز انبه است و به آن انبه گفتند! کمی بعدتر که این میوه بیشتر در میان مردم محبوب شد، برخی از این تشابه اسمی تعجب کردند و انبه را با «مانگو» که نوعی انبهی استوایی است مقایسه کردند و گفتند این میوه هر چه هست، انبه نیست! تحقیقات بیشتر در این زمینه درستی این نظریه را ثابت کرد و نشان داد که این میوه اصلا و ابدا انبه نیست و به خانوادهی «ازگیل» تعلق دارد. ازگیل هم از خانوادهی سیب و گلابی است! کمی بیشتر که تحقیق کردند، متوجه شدند انبوی شمال ایران در واقع همان «ازگیل ژاپنی» است که از چین به ژاپن برده شده و در آنجا قرنهاست کشت میشود و نام اصلی آن در چین «لوکوآت» است! در شرق آسیا به آن آلوی شرقی، آلوی چینی و آلوی ژاپنی هم میگویند!
همانطور که میبینید این زیبای خوشمزه نه تنها ما ایرانیها، بلکه کل دنیا را گیج کرده است و هر کس در هر جایی از این کرهی خاکی به آن یک چیز میگوید. اما در نهایت، امروز در اکثر شهرهای ایران به آن ازگیل میگویند. اما همچنان در شمال ایران آن را به نام انبوه و سایر نامها محلی میشناسند. پس زیاد بر روی نام این میوه اصرار به خرج ندهید که ثابت کنید این میوه انبه نیست و ازگیل زاپنی است. تمام نامهایی که در بالا ذکر شد برای آن درست است.
حال که جزییات بیشتری از میوه را میدانید، پیشنهاد میکنیم اگر این میوه را در شمال ایران دیدید، از نامهای محلی آن، مانند انبوه و... استفاده کنید و در سایر شهرهای ایران نیز آن را ازگیل بنامید که کسی دچار سوتفاهم نشود! حتی اگر کسی به آن انبه هم گفت زیاد سخت نگیرید!
از نام این میوه که بگذریم، تا حالا آن را خوردهاید؟ طعمش چطور بود؟ آن را دوست داشتید؟
دیدگاهها
نام این میوه ، ازگیل ژاپنی است و میوه بومی مازندران می باشد و در شهرستان بابل بسیار فراوان است. ترش و شیرین و داخل آن هسته های درشتی دارد.
کاربر مهمان
18:06:42 2021/06/10
من خوردم بسیار بسیار خوشمزس